Over mij

Als reservekeeper van Stiphout Vooruit 1 kwam ik voor het eerst in aanraking met de serieuzere journalistiek. Ik was begin twintig, zat op zondagmiddagen meestal in de dug-out en verveelde me, zoals reservespelers dat vaker doen. Maar schrijven vond ik toen al jaren leuk en dat kun je prima op een houten reservebank doen. Ik krabbelde notities op een blocnote, werkte die uit en belde of mailde ze door naar het ED. Wekelijks haalde ik de krant. Dat kon onze steraanvaller met vedetteneigingen niet zeggen.

Ik ging na mijn reservecarrière méér schrijven voor het ED, en niet meer alleen over matig getalenteerde voetballers die mij niettemin op de bank hielden. Sindsdien bezoek ik concerten, platenzaken, kletsavonden, herdenkingen, voorstellingen en mensen met een mooi verhaal. Vaak stapte ik na zo’n bezoek vol energie in mijn auto, onderweg alvast nadenkend over de kop en de openingszin die in de krant minstens zo belangrijk is als in het café. En intussen vroegen steeds meer mensen of ik een tekst voor ze wilde schrijven. Dat beviel me wel. Kon ik altijd maar schrijven, dacht ik.

In de warme zomer van 2019 vond ik het een goed moment om die droom uit te laten komen. Tijd voor een nieuw hoofdstuk: Heavy Mettaal. Lekker teksten schrijven die lekker lezen en goed klinken, voor opdrachtgevers die bij me passen en, net als ik, niets hebben met teksten vol clichés en managementtermen.

Hardloopschoenen

In mijn vrije uren trek ik (on)regelmatig mijn hardloopschoenen aan, soms om daadwerkelijk een stuk te gaan rennen. Vooral als de R niet in de maand zit. Ook stap ik op mooie dagen graag op mijn racefiets voor een rondje over de verharde wegen.

Fijne muziek, daarvoor ben ik ook altijd te porren. Geen kunstmatig gegenereerde decibellen, maar échte muziek – en er mogen best wat gitaren bij zitten. Live, Pearl Jam, Metallica, Muse, U2, The War on Drugs, Bruce Springsteen en The Gaslight Anthem, om maar wat namen te noemen. Maar Sting, Alter Bridge en System of a Down mogen ook best een deuntje komen spelen als het ze even uitkomt. Graag wel even bellen van tevoren.

Er zijn weinig dingen die ik leuker vind dan een concert bezoeken, of een mooie elpee op mijn platenspeler leggen. En soms, heel soms, trek ik een gitaar van de wand en probeer ik zelf iets te produceren wat op muziek lijkt.

Verder kan ik hier nog melden dat ik graag fotografeer. Ik hou van mooie landschappen en spontane portretfoto’s. En ik hoop ook nog een keer een ijsvogeltje voor mijn lens te krijgen. Mocht dat ooit lukken, dan post ik de foto hier. Maar reken er niet te veel op.

Mooi verhaal

Weet je wat ik een mooi verhaal vind? De Alchemist, van Paulo Coelho. Een boekje dat dun genoeg is om in twee middagen uit te lezen, wat met twee jonge dochters best handig is. De Alchemist gaat over de herdersjongen Santiago, die op zoek is naar een schat bij de piramiden in Egypte en meer verklap ik niet. Het is een verhaal dat je aan het denken zet, mij in ieder geval wel.

Maar het allermooist vind ik mijn twee dochters: Renske en Meike. Daar kan geen rake tekst, haarscherpe ijsvogelfoto of rockend nummer tegenop.